อยากจะพูดอะไรก็พูดกันไป
ถึงแม้มันจะไม่ใช่ความจริง
แล้วคุณจะรู้อะไร ถึงมาตัดสิน หืม
และผมไม่ได้ต้องการคำปลอบใจ
พวกคุณจะคิดอะไร ยังไงก็เชิญ
ตรงนี้มันไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย
และถ้าทนไม่ไหวก็แค่เดินออกไป
ผู้คนชอบสบประมาท บางคอมเมนต์มันกดประสาท
กูยังคงแร็ปจนหมดกระดาษ เพราะกูเลือกที่รักและกูมักที่ชัง
ยังมีคนที่รักคนที่เหลือช่างมันดิ รักสันติกูไม่ชอบฆ่าฟันหนิ
กูแค่อยากทำเพลงในบรรยากาศกันเอง ไม่มีใคร Support พวกกูทำกันเอง
พวกคุณพูดอะไรก็ได้ คุณอาจจะคิดว่าอะไรก็ง่าย
ขนาดสำนักข่าวมันยังลง Fake news เลย
เจอกันที่ศาลเดี๋ยวกูรอเช็คบิลเลย อ่อ รายต่อไปเช็กคิวเลย อ่อ
อยากพิมพ์ไรเธอก็ชิวเลย อ่อ ใช่สิ ผมคนสาธารณะ
แต่ถ้าเกินขอบเขตมึงก็หารกันเอานะ
อยากจะพูดอะไรก็พูดกันไป
ถึงแม้มันจะไม่ใช่ความจริง
แล้วคุณจะรู้อะไร ถึงมาตัดสิน หืม
และผมไม่ได้ต้องการคำปลอบใจ
พวกคุณจะคิดอะไร ยังไงก็เชิญ
ตรงนี้มันไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย
และถ้าทนไม่ไหวก็แค่เดินออกไป
ตรงนี้มันไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย
และถ้าทนไม่ไหวก็แค่เดินออกไป
ในยุคที่ความคิดเห็นมันอยู่ที่ปลายนิ้ว
ผมคิดว่าคนเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยโอเคเท่าไร
โลกนี้มีเรื่องแย่ๆ มากพอแล้ว
ความคิดที่มันไม่ดีมันควรจะเก็บเข้าไป
และผมเป็นศิลปินผมก็เป็นคน คุณเข้าใจไหม
คุณอาจไม่เข้าใจ But alright
อยากจะพูดอะไรก็พูดกันไป
ถึงแม้มันจะไม่ใช่ความจริง
แล้วคุณจะรู้อะไร ถึงมาตัดสิน หืม
และผมไม่ได้ต้องการคำปลอบใจ
พวกคุณจะคิดอะไร ยังไงก็เชิญ
ตรงนี้มันไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย
และถ้าทนไม่ไหวก็แค่เดินออกไป
แต่ฉันไม่สนที่เธอบอก ให้เห็นว่าฉันยังเดินต่อ
และฉันไม่คิดจะเดินออกไป
แล้วใครอยากจะพูดอะไรยังไงก็ได้เลย
เอาที่มันร้ายๆเลย อย่างนี้ทั้งวันยังได้เลย
พูดไปเลย แต่ฉันไม่สนที่เธอบอก
ให้เห็นว่าฉันยังเดินต่อ และฉันไม่คิดจะเดินออกไป
แล้วใครอยากจะพูดอะไรยังไงก็ได้เลย
เอาที่มันร้ายๆ เลย อย่างนี้ทั้งวันยังได้เลย
อยากจะพูดอะไร
อยากจะพูดอะไร
ตรงนี้มันไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย
และถ้าทนไม่ไหวก็แค่เดินออกไป